how i love being a student (?)

daily scenes..

sa building, sa classroom, sa tambayan, sa quad, sa oble..

madalas na tayong mga estudyante, nagrereklamo sa boring subjects, prof, pati boring seatmate.. bored ka ba talaga, o ayaw mo lang talaga sa subject na yun dahil hindi ka sikat dun, wala kang maintindihan at wala kang maisagot? naisip mo naman kaya na kung bored ka na nakaupo lang, ano pa kaya ang feeling ng prof na dakdak ng dakdak sa harap pero parang mga cosmic dusts lang pala ang kausap..

cosmic dust.. alam mo ba kung ano yan? scientifically, di ko maeexplain sau kung ano yan, pero sa sarili kong meaning, maibabahagi ko sau..

ganyan ang feeling kapag pumasok ka sa isang subject na parang hindi lubos maisip ng 500 cc mong utak kung bakit ka nandun, lulutang lutang sa clasroom, bounce dito, bunggo doon.. walang pumapansin, pinapagpag lang.. ok, sabihin mang imported ka nga [cosmic dust nga eh] from outer space, pero alikabok ka pa rin 'isang pagpag ka lang'..

baka nga kung ipapagtabi pa kau ng isang gramong totoong cosmic dust, kung may umabot man dito sa atin, mas papansinin pa yun ng mga taga-Lab.. ikaw? manigas ka na lang jan, o kaya hilingin mo na lang na kunin ka ni kokei..

bakit walang pumapansin sau? tanong mo ba sa sarili mo yan? yun bang kapag recitation, kapag tumaas ang kamay ng seatm8 mo eh first name basis pa kung tawagin ng prof mo, baka nga alam ng prof mo kung saan xa sumasakay pauwi, samantalang pag ikaw, babanatan ka ng "surname pls?".. kasalanan mo yan, pinangatawanan mo kasi ang pagiging cosmic dust eh..

sana kasi sumasagot ka kahit alam mong mali, para mag iwan ka rin ng tatak sa isip ng prof mo.. sasabihin nun: ah ok, ms/mr your surname here, what's your wrong answer for my question this time?

math.. bakit ba problema nyo at ko ang math.. yun bang araw-araw gusto mong humiling na bagsakan na lang ng langit at lamunin ng lupa kapag tinawag ka at pinasagot ng equation sa board.. bakit ba parati na lang inaabot ng isang buong araw bago ma-gets ang isang equation? na kahit ibang subject na ang kasalukuyang pasok mo ay nasa math equation pa rin na nagpahiya sau sa buong klase ang isip mo.. samantalang ang mga classmates mo naman ay laging may "ahh" na lumalabas sa bibig pag nag eexplain ang prof, tapos pag tinanong mo naman kung paano ba yun, sasagutin ka ng 'ewan ko nga, di ko naintindihan'..

sige, lokohin nyo sarili nyo.. di na kayo naawa sa slow na tulad nila at ko.. wahhh..

hapon na.. last subject na pero naghihinagpis pa rin ang mga kunot mo sa noo dahil kanina pa sila 'on duty', di mo man lang pinahinga yang mga signs-of-aging-lines sa noo mo.. mabuti na lang at sa kalagitnaan ng klase, naintindihan mo na kung paanong ang mga letra sa alphabet at signs ng frat names ay naging zero ang katumbas, sabay sabing "ah ok, gets ko na.. masubukan nga mamaya sa bahay" in full voice, para lang marealize na:

1. nasa klase ka

2. nakatingin na sayo ang prof mo

3. malapit ng mautot ang clasm8s mo sa kakapigil ng tawa nila

4. biology ang last subject nyo na kasalukuyan mong kinaroroonan

5. nasa reproductive system na ang lesson nyo

6. kasalukuyang tinuturo ng prof mo kung paano ginagawa ang baby, the natural way..

pahamak na math no?

sa mga tulad nyo at kong walang pambili ng libro dahil inuuna ang paglamon at paglamon, tyaga sa pagpapa fotox.. sa mga di alam kung ano yan, simple lang, photocopy + xerox = fotox.. pero dapat photox ang spelling no? yaan mo, magpapasignature campaign ako para maging tama ang spelling..

lahat ng tao sa unahan mo magpapa fotox ata ng isang buong libro, parang menopausal pa ang lalaking nagfofotox.. ang pila, abot hanggang gate ng college, kapag tinamaan pa ako ng nag-uumapaw na exaggeration, aabot hanggang taft ave. ang pila sa imagination mo..

tapos ang ipapafotox mo, isang page lang.. makikisingit ka, may magsasabing "pwede pala sumingit eh", at magkakasingitan na, ewan ko na lang kung ano na ang mangyayari sa inyo.. [kaya pala amoy singit sa photocopying section]

wag kasing pairalin ang pagiging tamad, kopyahin mo na lang

eng eng ka ba? pano ko makokopya ang mapa ng mundo with all the lines and grids and dots and names dun..

..

ang mga sitwasyon, karakter at pangyayari sa artikulong ito ay pawang kathang isip lamang.. ang pagkakatulad sa tunay na buhay ng mga taong makakabasa nito ay di sinasadya ng may akda.. sa mga may nais ipabatid at ireklamo sa akin, o kaya'y gusto lang akong murahin, eto ang aking address, 2043-H leveriza st. san andres, malate manila..

pakiusap: wag muna kayo ora-oradang pupunta dun na may kasamang pulis, wala akong balak pumunta sa presinto nang hindi pa naliligo